| روایت و حافظه جمعی |
| کد مقاله : 1279-COG |
| نویسندگان |
|
مریم داعی * بازنشسته صداوسیما |
| چکیده مقاله |
| روایت در روزنامه نگاری ادبی بسیار مورد استفاده قرار می گیرد. روایت رسانه اغلب بر اساس محیط یا زمینه است. شخصیت های مختلفی را ارائه می دهد که داستان را پیش می برند. برای راوی انتخاب موضوع مناسب (اخلاق، سیاست، جامعه، انسان) و بیان دیدگاه خود مهم است. این روایت را نه تنها در رسانه های چاپی بلکه در فیلم ها و نمایشنامه ها، پادکست ها، برنامه های تلویزیونی، خاطرات و غیره می یابیم. هر روایت هدف مشخصی دارد و به نوع آن بستگی دارد: روایت اخلاقی، اجتماعی، سیاسی، تاریخی، آشکار یا اول شخص، روایت پنهان و غیره. گزارش رویدادها، حقایق و اطلاعات به روشی خاص، نویسنده روایت زاویه خاصی را می سازد و بر افکار عمومی یا درک رویدادها تأثیر می گذارد. روایت‌ها هرگز خنثی یا بی‌طرف نیستند؛ آن‌ها ابزارهایی برای ایجاد انگیزه، همبستگی، و حتی چالش‌های جمعی هستند. حتی در مواردی که عواطف مستقیماً در میانجیگری یک روایت دخالت نکنند، باز هم این روایت‌ها می‌توانند محرک‌هایی قوی برای شکل‌گیری فرایندهای شناختی باشند. در شدیدترین حالت، تعامل میان عواطف و مکانیسم‌های شناختی در مفهومی که امروزه به "جنگ‌های شناختی" معروف است، دیده می‌شود. ظهور این جنگ‌ها مفهوم واقعیت پوزیتیویستی را فراتر از بحث‌های آکادمیک برده و به بخشی از واقعیت ملموس تبدیل کرده است. مردم از طریق روایت‌ها و داستان‌ها مسیر تفکر، احساس و عمل خود را شکل می‌دهند. |
| کلیدواژه ها |
| روایت ،نماد سیاسی ،گفتمان ،جنگ شناختی،حافظه جمعی. |
| وضعیت: پذیرفته شده |